Ik was als kind altijd stiller en angstiger dan de andere kinderen. Iets aan een leerkracht vragen probeerde ik het liefste te ontwijken. Dat was iets wat ik heel spannend vond. Als kind voelde ik mij anders, maar mensen zeiden dat ik gewoon verlegen was. Ik vertelde mezelf dat dan ook, maar toch voelde ik mij anders, praten voelde veel moeilijker. Veel spannender dan een verlegen persoon en sommige leerkrachten hadden mij nog nooit horen spreken.

In 2017 kreeg ik de diagnose 'selectief mutisme' en 'sociale angst'. Het zorgde dat de mensen om mij heen mij beter begrepen, maar ik zelf voelde mij eenzaam. Een diagnose waar ik nog nooit van had gehoord. Een diagnose waar niemand anders mee leek te bestaan. De diagnose begrijpen kon ik zelf ook niet, want waar vond ik antwoorden als er niks over op internet stond? In 2019 ging er een wereld voor mij open toen ik voor het eerst andere zag met deze zelfde diagnose. Ik leerde voor het eerst lotgenoten kennen die mij begrepen. Ik kon met hun over deze diagnose praten zonder dat ze raar opkeken. Ik wilde de wereld laten zien hoe selectief mutisme voelde en zorgen dat andere wel herkenning hadden die ik zelf niet had. In 2020 startte ik het instagram account @selectief_mutisme_jongeren waar ik heel veel aan had om mijn ervaringen te kunnen delen.

In 2024 wilde ik weer hulp. Ik wilde therapie, omdat ik vond dat dat laatste stukje angst weg moest. Dan zou ik net als iedereen zijn. Dan zou ik 'genoeg' zijn. Ik kon verdwalen in het feit dat ik mezelf alleen nog maar als een diagnose zag. Gaande weg leerde ik dat ik groei niet in de eindbestemming zit, maar juist in het proces. Ik zette stappen. Soms heel klein die niemand opmerkte, maar ik hield ze allemaal bij en ik was daar zelf soms best trots op. Andere moment dacht ik stil te staan. Ik leerde mezelf steeds meer kennen. Ik wist wat ik kon en waar ik voor stond en dat hielp mij. Van het ene moment dat het goed ging kwam het andere moment, want ik herinnerde mij zelf aan de momenten dat het wel lukte. Het maakt niet uit waar ik ben of ik nou morgen een heel verhaal vertel of 1 woord zeg. Het is goed genoeg.

In maart 2025 begon ik met @verbonden_zonder_woorden, omdat ik merkte dat ik graag licht wilde delen inplaats van hoe zwaar en leeg selectief mutisme kan voelen. Dat je angst kan om zetten in een kracht en alle stappen mag vieren die je zet. Ik wil graag andere kunnen inspireren en mee geven dat je ook met angst genoeg bent.