Toen ik 12 jaar was kreeg ik de diagnose selectief mutisme en sociale angst. In die tijd was selectief mutisme een erg onbekende angststoornis. Er was weinig over te vinden en ik dacht dat er niemand was die het zelfde had. Dat ik het enigste meisje in Nederland was met deze stoornis. Ik voelde mij onbegrepen. Later ontmoette ik andere met dezelfde diagnose en haalde daar veel steun uit. Ik durfde mijn struggles over selectief mutisme op Instagram te delen (@selectief_mutisme_jongeren) Dat was een soort uitlaatklep. Ik organiseerde zelfs alleen 2 jongerendag waardoor andere elkaar konden ontmoeten met selectief mutisme. Ik doe graag dingen voor jongeren met selectief mutisme, omdat ik weet hoe groot een klein gebaar kan zijn voor iemand met selectief mutisme. Ik vind het het allermooiste hun iets te kunnen geven wat ik ooit zelf nodig had als kind met selectief mutisme.

Mijn doel

Ik wil graag andere kunnen inspireren en laten zien dat elke stap telt. klein of groot. Waar de meeste sites gaan over selectief mutisme 'overwinnen' is mijn boodschap dat je al genoeg bent, niet pas als je selectief mutisme hebt overwonnen. Ik hoop te kunnen geven wat ik ooit zelf nodig had als klein kind. Op een positieve manier, zonder dat alles zwaar voelt.